اثر دمای پیرولیز بر ویژگی‌های شیمیایی بیوچار حاصل از باگاس نیشکر و بقایای پسته

وجودپسماندهای آلی ناشی از فعالیت‌های کشاورزی، پیامدهای مشکل‌ساز کوتاه و دراز‌مدتیرا برای کشاورزان و سلامت محیط زیست ایجاد کرده است. باگاس نیشکر و بقایای پسته ازپسماند‌های مهم کشاورزیهستند که مدیریت کاربرد آن­هاضروری است. یکی از راه‌کارهای استفاده از این بقایا اعمال فرآیند پیرولیز و تبدیلآن‌ها به بیوچار است. اینپژوهش با هدف بررسی برخی ویژگی‌های باگاس نیشکر، بقایای پسته (شاخ و برگ خشکیده) وبیوچار به­دست آمده از آن‌ها تحت دماهای مختلف پیرولیز (300، 400 و 500 درجهسلسیوس) انجام شد. نتایجنشان داد که افزایشدمای پیرولیز موجب کاهش معنی­دار مقدار تولید فاز جامد (عملکرد بیوچار) و افزایش میزان فازهای گاز و مایع(شیرابه) شد (LSD0.05). هم­چنین افزایش دمای پیرولیز از 300 به 500 درجه سلسیوس سببافزایش معنی‌دار pH از 4/8به 8/10 شد. پیرولیزسبب افزایش مقدار کل عناصر غذاییبیوچارهای بقایای مورد استفاده شد.به­علاوه نسبت کربن به نیتروژن در بیوچارهای تولید شده نسبت به بقایای اولیه کاهشیافت. به­طور کلی مقادیر کل نیتروژن،فسفر، پتاسیم و سدیم در تیمارهای بقایای پسته بیش‌تر از تیمارهای باگاس نیشکر بود.از آن‌جایی­‌که بیوچارهای باگاس نیشکر دارای عناصر غذایی کم‌تر و کربن بیش‌ترینسبت به بیوچارهایبقایای پستهبودند، مدیریت دقیق‌تری برای کاربرد در خاک به­عنوان کود و اصلاح‏کننده نیازدارند. از طرف دیگر شوری بقایای پسته و بیوچارهای آن بیش‌تر از تیمارهای باگاسنیشکر بود. بنابراین ضروری است کاربرد بیوچار بقایای پسته در خاک همراه با آب‌شویییا برای کاشت گیاهان متحمل به شوری باشد. پیرولیز موجب افزایش مقدار کل آهن، روی، مس، منگنز، کروم و سرب در بیوچار هر دونوع بقایا شد. باتوجه به نتایج به­دستآمده بهترین دمای پیرولیز برایتولید بیوچار بقایای پسته و باگاس نیشکر به­ترتیب 300 و 500 درجه سلسیوساست.